I will find you - WSID 2, Prolog.

*

W moim życiu żałowałem tylko trzech rzeczy.

Sławy, zazdrości i braku namysłu nad własnym postępowaniem. 

Wiem, większość zapewne pomyślałaby sobie: "Co? Żałujesz sławy? Pięknych kobiet mdlących na całym świecie, choćby przy plakatach z twoim wizerunkiem?".

Owszem, żałowałem. 

Nigdy w życiu nie marzyłem o żadnej kobiecie. Nigdy nie chciałem by ktoś inny zawładnął moim sercem, gdyż już dawno temu zostało ono mu oddane.

Mój bliźniak. Młodszy o dziesięć minut braciszek.

 Największe szczęście i najbardziej toksyczna miłość - lecz była szczera. 

Szczera, choć nie mogę stwierdzić czy odwzajemniona. 

Raniłem go, uprzykrzałem życie, pozbywałem własnego zdania i myśli. 

Konstruktywnie robiłem z mojego największego marzenia własnego sługę.

Wszystko przez zazdrość. 

Był w centrum uwagi od zawsze, a ja nienawidziłem wzroku innych na czymś, co należało do mnie.

Dlatego to zrobiłem. Owinąłem Billa wokół własnego palca, by słuchał tylko mnie.

I tak go straciłem, przez swoją lekkomyślność. 

Moi lekarze sami nie mieli pojęcia dlaczego.

 Nie wiedzieli, czy już istniało takie zaburzenie jak moje.

Przez rok leczyłem się w najlepszej klinice. 

Miałem zakaz zbliżania się do bliźniaka.

Nikt nie ma prawa mi tego zakazać.

Nikt.

*